Tahran’da Tahliye İmkansızlığı
Donald Trump, İran’ın başkentindeki sivillere “derhal tahliye edin” daveti yaptıktan sonra, ailemi meskenlerinden, bırakın Tahran’ı, ayrılmaya ikna etmeyi başaramadım.
Babam bana şöyle dedi:
“Bu yaşımızda, türlü sıhhat sıkıntılarımız varken, saatlerce trafikte bekleyip akabinde kalabalık kentlerde temel gereksinimlerin eksikliğini çekmek bizim için mümkün değil. Tahran’dan ayrılmak bir seçenek değil.”
Her iki ebeveynim de şeker hastası.
Annem, son bir aydır şiddetli baş dönmesi nedeniyle konuttan çıkamıyor; yalnızca yardım alarak yürüyebiliyor.
Babam ise birçok kronik hastalıkla çaba ediyor ve on metreden fazla yürüdüğünde dinlenmeden edemiyor.
Herkes için tahliye mümkün değil
Ama geride kalan sadece benim ailem değil.
İran’da bir bayan, ailesinin Tahran’ı terk etmek istemediğini şöyle anlatıyor:
“Ailem kendi konutlarında onurlarıyla ölmeyi, yerinden yurdundan edilmeye tercih ediyor.”
Kadının ailesi ona şu sözleri söylemiş:
“Eğer konutumuz yerle bir olacaksa, biz de onunla birlikte yok olmayı tercih ederiz.”
Tahran’da öbür bir bayan da kentten ayrılmanın neden pek çok insan için imkânsız olduğunu anlatıyor:
“Alzheimer hastası komşularımız var. Tekerlekli sandalyeye mahkûm komşularımız var.”
Gitmeyi seçen ya da gitmeye imkânı olmayanlar için hayat son derece sıkıntı.
Gıda ve yakıt sıkıntısı
Bankamatiklerin birçok boş.
Tahran’daki bir bayanın anlattığına nazaran, dükkânların yalnızca onda biri açık.
Bir öteki sakin, yaşadıkları binada su olmadığını zira çatışmalar başladığında su borusunun patladığını anlatıyor. Üstelik hâlâ hiçbir tesisatçı bulunamamış.
Başka bir İranlı ise “Çocukları daha inançlı yerlere gönderdik ancak biz kaldık; sokak kedileri için, yaşadığımız binaların güvenliği için. Allah’ın müsaadesiyle bugünler de bitecek,” diyor.
Sözünü ettiği kediler, kentin sokaklarında yaşayan ve birçok Tahranlı tarafından sahiplenilen, bakımı yapılan kediler.
Trafik kilit
Tahran’ın nüfusu, neredeyse tüm İsrail nüfusuna eşit.
Bu devasa metropolü, yolların kilitlenmiş, yakıtın karneye bağlanmış halde tahliye etmeye çalıştığınızı düşünün.
Her şoföre günde sırf 25 litre akaryakıt veriliyor ve kentten çıkmaya çalışanlar saatler süren trafikle boğuşuyor.
Bazı beşerler, yola çıktıktan sonra akaryakıtı bitirip yarı yolda kalmış.
Birçoğu daha sakin olan kuzeydeki Mazenderan ve Gilan vilayetlerine kaçıyor.
Normalde üç-dört saat süren Tahran’dan bu bölgelere seyahat, son günlerde kimi şoförler için 12 saati aşmış durumda.
‘Trafiği günlerce takip ettik lakin tekrar de tıkandık’
Bir öteki sakin şöyle diyor:
“Son birkaç gündür daima trafiği denetim ettik, ağır olmayan saatlerde çıkmayı umuyorduk. Lakin sonunda tekrar ağır trafiğe yakalandık.”
“Hava dayanılmaz derecede sıcak ve yakıt kasveti olduğu için kimse klima açamıyor. Birtakım araçlar yolda bozuldu ya da akaryakıtı bitti. Her akaryakıt istasyonunun önünde kilometrelerce kuyruk var.”
Varış noktalarına ulaşmayı başaranlar için de yeni zorluklar başlıyor: Kiralanacak yer kalmamış.
Gıda fiyatları fırlamış durumda.
Taksiler, insanları taşımak için fahiş fiyatlar istiyor.
‘Ölünce de çıkıp ‘Size söylemiştik’ mi diyeceksiniz?’
Birçok İranlı, onlarca yıllık baskının akabinde, bir gecede istemedikleri bir savaşın ortasına sürüklendiklerini düşünüyor.
Tahran’da kalmayı seçen bir adam, BBC Farsça Servisi’ne şunları söylüyor:
“Ne İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ne de İslam Cumhuriyeti bizimle ilgileniyor.”
Başka bir bayan da şöyle diyor:
“Bir yanda halkına kıymet vermeyen acımasız bir rejim, öteki yanda bizi füzelerle bombalayanlar ortasında sıkışıp kaldık.”
ABD Lideri’nin tahliye davetinin, sivillerin vefatını haklı göstermek için öne sürülen bir mazeret olduğunu düşünüyor.
Donald Trump’a da bir bildirisi var:
“Sen dünyanın öbür ucundan kalkıp bize ‘Tahran’ı tahliye edin’ mi diyorsun? Ölünce de çıkıp ‘Size söylemiştik’ mi diyeceksiniz?”
